Mięguszowiecki Szczyt Czarny / Východný Mengusovský štít

Mięguszowiecki Szczyt Czarny (słow. Východný Mengusovský štít, niem. Östliche Mengsdorfer Spitze, węg. Keleti-Menguszfalvi-csúcs, 2410 m n.p.m.) – szczyt w Tatrach Wysokich położony na granicy polsko-słowackiej, w grani głównej Tatr pomiędzy Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim (rozdziela je Mięguszowiecka Przełęcz pod Chłopkiem) i Hińczową Turnią (kulminacją kończącą Wołowy Grzbiet). Pomiędzy Hińczową Turnią a Mięguszowieckim Szczytem Czarnym znajduje się Czarnostawiańska Przełęcz. Mięguszowiecki Szczyt Czarny jest najbardziej wysuniętym na wschód z grupy trzech Mięguszowieckich Szczytów. Szczyt dawniej nazywano Mięguszowieckim Szczytem nad Czarnym (Stawem). Jego ściany opadają półkilometrowymi grzędami w kierunku tego jeziora. Północno-wschodnią grzędę kończy Kazalnica Mięguszowiecka, z której opada słynna, pionowa i pocięta pasami okapów ściana północno-wschodnia. Wschodnia ściana (o wysokości ok. 300 m) opada w kierunku Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła, którego kotlinę ogranicza północno-wschodnia grzęda Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego i urwiska schodzące ze ścian Wołowego Grzbietu. W grani północno-zachodniej, opadającej w kierunku Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem, widoczna jest samotna turniczka nazywana Chłopkiem (stąd nazwa przełęczy). Najłatwiejsza droga na Mięguszowiecki Szczyt Czarny wiedzie z Mięguszowieckiej Przełęczy pod Chłopkiem, na którą prowadzi zielony szlak znad Czarnego Stawu pod Rysami. Na sam szczyt nie ma znakowanego szlaku. Widoki z wierzchołka są rozległe. Na skałach tego szczytu rosną dwa bardzo rzadkie gatunki roślin, w Polsce występujące tylko na nielicznych stanowiskach w Tatrach: warzucha tatrzańska (na wysokości 2200–2390 m) i skalnica odgiętolistna.