Orla Baszta

Orla Baszta (słow. Orlia bašta, niem. Adlerbastei, węg. Sas-orom) – położony na wysokości 2175 m szczyt w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich. W grani tej Orla Baszta znajduje się pomiędzy Orlą Przełączką Niżnią (ok. 2150 m) a Buczynowym Karbem, za którym znajdują się Buczynowe Turnie. Orla Baszta ma charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny kształt. Na południową stronę jej ściany opadają do Dolinki Buczynowej, na północną do Pańszczycy. Szczyt nazwany tak został przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty. W 1903 r. ks. Walenty Gadowski poprowadził południowymi stokami szczytu Orlą Perć. Na odcinku pod Orlą Basztą do 2004 r. zdarzyły się 2 wypadki śmiertelnePierwsze wejścia turystyczne: latem – Janusz Chmielowski, 26 sierpnia 1902 r. (samotnie, przed liczniejszą grupą), zimą – Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski, 14 marca 1910 r.Widok ze szczytu Orlej Baszty jest ciekawy, choć nieco ograniczony przez stoki Koziego Wierchu i Buczynowych Turni.