Kobylarz

Kobylarz – niewielka trawiasta rówień w górnej części Doliny Miętusiej w polskich Tatrach Zachodnich. Jest to polanka na wysokości około 1430 m n.p.m., na wschodnich zboczach doliny, poniżej Kobylarzowej Turni i Zagonnej Turni. Od zachodniej i południowej strony podcięta jest urwiskiem Kobylarzowej Kazalnicy opadającym do Wantuli i Wielkiej Świstówki. Znajduje się na obszarze skał wapiennych i porasta ją bogata flora roślin wapieniolubnych. M.in. stwierdzono tutaj występowanie ostrołódki polnej, rogownicy szerokolistnej i traganka wytrzymałego – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach, a także tojadu kosmatego i zimoziołu północnego – roślin rzadkich w Karpatach. Nazwa tego miejsca pochodzi od tego, że według opowiadań miejscowej ludności dawniej wypasano tutaj kobyły. Były to tereny wypasowe Hali Miętusiej. Obecnie przez Kobylarz prowadzi szlak turystyczny na Czerwone Wierchy i na Kobylarzu często wypoczywają turyści. Do dna Doliny Miętusiej spod Kobylarza opada niewielki i zalesiony żleb Mały Wodniściak. Szlak na Kobylarz wytyczono przed I wojną światową (z Hali pod Przysłopem przez Halę Miętusią i wzdłuż Wantul). Odnowiono go w 1926 i skasowano w 1932 z przeznaczeniem do ponownego wyznakowania jako dojście alternatywne do szlaku niebieskiego z Gronika na Małołączniak. W 1970 ścieżkę przeznakowano społecznie z powodu całkowitego braku znakarzy. Po trzech dniach TPN nakazał zatarcie znaków straży parkowej, z powodu braku tego zadania w planach znakarskich na rok 1970. W 1971 Walery Goetel poprosił park o zgodę na ponowne przeznakowanie ścieżki poprzez skierowanie na nią końcówki niebieskiego szlaku schodzącego z Małołączniaka w Dolinę Małej Łąki. Zgoda została wydana i ponownie przeznakowano szlak przy jednoczesnym zatarciu końcówki trasy niebieskiej z Gronika przez Przysłop Miętusi na Kobylarza. Kilka dni później znakowania te zostały znowu zatarte, a końcówka perci z Małołączniaka wróciła na poprzednią trasę.