Zamkowa Góra

Góra Zamkowa – góra na końcu północno-wschodniego grzbietu Masywu Trzech Koron w Pieninach Właściwych. Z trzech stron ma strome, trudno dostępne zbocza, jedynie w kierunku południowym łączy się wąską granią przez Zamkową Przełęcz z Ostrym Wierchem. Szczęsny Morawski w XIX w. pisał o niej: „Pośrodku gór Pienin o paręset sągów od Dunajca, na lewym jego wybrzeżu, wznosi się góra w postaci klina: z jednej strony ukośno lecz bardzo stromo spadzista, z drugiej prostopadła”. Północne jej zbocza opadają stromo do doliny Pieńskiego Potoku oddzielającej ją od Pieninek. W dolnej ich części znajduje się Pienińska Jaskinia. Nad nią, na grani o wysokości ok. 100 m raj dla botaników – tzw. Ogródki Kingi. Są to bujne płaty naskalnej roślinności, wśród której występuje wiele roślin wapieniolubnych: smagliczka Arduina, chryzantema Zawadzkiego, aster alpejski, goździk okazały. Z rzadkich warto wymienić kokorycz żółtawą oraz kruszczyka Muellera (jego stanowisko znaleziono przy szlaku z Zamkowej Góry na polanę Wyrobek). Zachodnimi zboczami od głębokiego jaru Hulińskiego Potoku prowadzi ścieżka turystyczna, w końcowym odcinku są to długie schodki (75 stopni drewnianych + 37 kamiennych) z poręczami. Schodki wyprowadzają na ruiny Zamku Pienińskiego pod północnym szczytem Zamkowej Góry. Oprócz ruin zamku znajduje się tu Grota świętej Kingi z jej posążkiem, postawionym tu dla upamiętnienia jej pobytu w Pieninach (wraz z innymi zakonnicami klasztoru klarysek w Starym Sączu ratowała się przed Tatarami ucieczką do zamku). Od południowej strony Zamkowa Góra podcięta jest stromą ścianą 50-metrowej wysokości. Sam szczyt góry jest obecnie niedostępny turystycznie. Z ruin zamku prowadziła dawniej na wierzchołek ścieżka, wykonana przed I wojną światową przez pustelnika, który tutaj założył sobie pustelnię, zwaną Pustelnią Pienińską. Kazimierz Sosnowski w 1930 r. pisał: „Są tu ławeczki do odpoczynku, a wokoło roztacza się krajobraz pieniński niewysłowionego uroku. Miejsce to jest tak piękne, że trudno od niego się oderwać; z dołu dolata szum Dunajca, którego modre tonie w trzech odsłaniają się punktach”. Obecnie widoki z Zamkowej góry są mocno ograniczone, gdyż porasta ją całkowicie las, jedynie z ruin zamku widać szczyty Pieninek. Jest to dorodny las z przewagą buka. Wyrósł ona na pogorzelisku lasu sosnowego, który spalił się w 1915 r. w trwającym dwa tygodnie pożarze.