Przysłop Miętusi

Przysłop Miętusi (1190 m, według wcześniejszych pomiarów 1189 lub 1187 m) – niewielka, szeroka przełęcz pomiędzy Skoruśniakiem i Hrubym Reglem – wzniesieniami oddzielającymi Dolinę Małej Łąki od Doliny Miętusiej i Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Przełęcz to szerokie i płaskie siodło. Na nim, i na jego zachodnich stokach, znajduje się Miętusia Polana, na której w latach 1933–1986 działało Schronisko Ptasia. Do Doliny Małej Łąki opada spod przełęczy zalesiony Gmiński Żleb. Przełęcz jest węzłem szlaków turystycznych, dogodnym miejscem odpoczynku i dobrym punktem widokowym. Z przysłopu roztaczają się widoki na Giewont i Czerwone Wierchy z kotłami polodowcowymi Wielkiej i Małej Świstówki oraz wiszącą Doliną Litworową i Mułową, a w kierunku zachodnim – Kominiarski Wierch, Halę Stoły, Zadnią Kopkę. Patrząc w kierunku Doliny Kościeliskiej, można dostrzec wznoszącą się w lesie tuż nad polaną Zawiesistą Turnię. Po północnej stronie, na skraju lasu znajduje się Czerwona Skałka, w której niegdyś wydobywano dobrą rudę żelaza. Pastwiska na tej polanie otrzymał w roku 1595 od króla Zygmunta III Wazy niejaki T. Miętus z Cichego. W języku Wołochów, którzy rozpowszechnili pasterstwo w Karpatach, słowo prislop oznacza przełęcz.